Fazenda da esperança

Heeeeeej iedereen!
Alles is super hier. We zijn nog maar dag twee en we hebben al superveel gedaan. We hebben al gevoetbald met doven en ex-drank- en drugsverslaafden. En met die hebben we ook gevolleybald (Schwester, Julie zei trouwens: ja, uw zus kan wel al goe volleyballen! :D). We hebben rondgelopen in een favella waar ik een papegaai op mijn hand heb gehad (een grote groene en een kleie!). Kvoel ons koeke (!!!!!!) al jaloers worden, maar ge gaat zelfs nog jaloerser worden want tis hier keigoei weer en we hebben ook al kleine katjes en konijntjes, een kolibri, gekko’s en… aapjes gezien (van die kleine schattige met een witte kraag)!! Maar we hebben ook al wel kakkerlakken, een vleermuis en een spin me haar op gezien… Vandaag heb ik ook de mooiste natuur bewonderd die ik ooit in mijn leven heb gezien: we waren precies op de set van ‘Lost’ of ‘Dinosours’, want we keken neer op een rivier die schitterde tussen de palmbomen. Twas echt zo prachtig, maar Anne heeft het gefilmd dus ge zult nog wel kunnen meegenieten! Kheb ook al kokosnoot gegeten én gedronken. Kheb in mijn koffer ook al wa briefjes ontdekt maar kheb enkel nog mijn pakje opengedaan: het beertje is keischattig, dank u koeke en de rest houd ik voor later. Ik hoop dat daar alles goe gaat. Ik mis jullie wel een beetje, maar zeg maar aan ons moeke da ze ni ongerust moet zijn, want tis hier echt onvergetelijk! Knuffels, kusjes en groetjes aan iedereen daar!!!!!!!!!!!! Poppeye, zout gij willen laten weten wat Kontich heeft gedaan? Tot snel! XXX Dorien

Vandaag was het best wel een drukke dag, opgestaan en gegeten om 7 uur, zoals gewoonlijk. We zijn daarna in de bus gefladdert en reden naar Fazenda da Esperança, een opvanghuis voor ex-drugs- en drankverslaafde. Wanneer we op dezelfde manier uit de bus zijn gefladdert, werden we ontvangen door een welkomscomité. Gezang, geklap, gemusiceerd, kortom zoals het de Brazilianen beaamt met veel geluid. Vervolgens werden we kort ingeleid met een filmpje en stond een vrouw ons te woord. Dezelfde vrouw geeft ook de kleine misviering, niet dezelfde, volgens sommige, saaie misvieringen zoals wij die in het kleine België kennen, maar een misviering met veel gezang en enthousiasme. Het werd ons snel duidelijk dat het geloof deze mensen ondersteunden in het afkicken, iedereen droeg kruisjes en gaven pater nosters als teken van welgekomenheid. Op het eerste zicht leek het mij persoonlijk eerder een sekte, maar dan in de positieve manier van het woord. Wat opvallend was, was dat het initiatief uit moest gaan vanuit de verslaafde zelf, zij moesten een brief schrijven naar de Fazenda vooraleer zij werden opgenomen. Na de misviering mochten we rustig ronddwalen in de Facenda da Esperança, ik werd al snel aangeklamt door Lucas. Hij liet heel de Facenda zien, de varkens, kippen, konijnen, geiten, bijen en ondertussen leerden we kennismaken. Hij was heel open over zijn ervaringen en problemen, maar niet zoals ik van iedereen daar had verwacht was hij van een rijk gezin afkomstig. Hij had alles wat hij wou, maar dit is niet alles wat een mens nodig heeft, zijn ouders maakte ruzie met elkaar en met hem. Hij zocht een troost in drugs en alcohol en al op zijn 9 jaar was hij verslaafd aan marihuana en nog verschillende andere drugs. Op zijn 15 werd hij verslaafd aan crack een drugs die de laatste jaren steeds populairder wordt, dit komt ook door de enorme verslavingsfactor. Daarna is hij in de Facenda beland en heeft nog steeds geen spijt van zijn beslissing, hij zei letterlijk dat de Facenda voor hem een tweede kans van God is. Zware getuigenissen alom en werden de hele dag verteld en dit zorgde voor een stuk van het verwerkingsproces. Wat eerst op een sekte leek werd later een fantastisch initiatief dat zorgde voor de bescherming van de ex-verslaafde.
Tot zover, Sam.



PS: Doordat het volle maan was, waren er jammer genoeg niet zoveel sterren te zien. We hadden gehoopt dat dat op het platteland beter zou zijn, omdat het in de stad echt veel te licht is! Jammer, jammer… (Emilie)

Het eerste wat ik deze ochtend deed, na te ontwaken door meneer Casteleyns heerlijke blokfluitspel, was zo snel mogelijk uit mijn hete bed kruipen en buiten verluchting zoeken. Ik dacht dat ik nog aan het dromen was en wreef nog eens in mijn ogen: het regende! Gene zwans! Het regende echt! Echte Braziliaanse regen! Ik riep snel mijn roommates en we probeerden meteen zoveel mogelijk regen op te vangen. Wat uiteindelijk uitdraaide in een regendans en slijkvoetjes. Begrijpen jullie hoe magisch Brazilie is? Hier houden we zelfs van regen (en neemt ons ochtendhumeur het niet meteen over)!

Dit is enkel de beschrijving van een heel erg kort moment van vandaag, er gebeuren constant zotte zalige dingen. Veel te veel om te schrijven, maar allemaal stuk voor stuk heerlijk en rakend.

Liefs,
Katleen

(mama, ik ben trouwens nog steeds niet verbrand)

Isa op ontdekking in Brazilië! (part 2)

Gegroet België!
Hier zit er alweer een dagje op. Mijn dagje na zo’n geweldige dag is dat wij, Belgen, ondankbare mensen zijn die om het minste ambetant worden. Brazilianen zijn mensen die enorm warm zijn… Moesten wij, westerse mensen, ook met zo’n instelling zijn dan zou het allemaal al veel beter gaan.
Vandaag waren wij op “fazenda da esperança” (een soort van boerderij voor (ex)-verslaafden die aan het afkicken waren). Geweldig hoe mensen zo’n resultaat kunnen bereiken. Eender wie met welke godsdienst dan ook mocht daar vrijwillig binnen stappen om af te kicken… De mensen die ooit deelnamen om af te kicken gingen daarna zelfs anderen helpen op die boerderij!


@Mama, papa, … (en de rest van men familie): Ooit wil ik hier een jaar komen meedraaien om deze mensen te helpen en ondersteunen!

@ Familie: Ik denk aan jullie morgen, spijtig genoeg kan ik er niet bij zijn… Het is veel te lang geleden!

@Benjamin: Dé foto is ingeplakt ;-) weet je, jij zou je hier enorm hard thuis voelen… Ik zag jou hier onlangs precies rijden… Ik hou van je!