aangekomen in Sao José do Egito

Isabel in Brazilië part 4

Whiiii, ik ben zooo ontzettend blij met jullie berichtjes!

Zeker na vandaag, we hebben er net een groepsgesprek over gehad over onze dagen in Recife.

Vandaag waren we naar een toch wel zeer arme gemeenschap gegaan in de voormiddag. We konden niet eens verder met de bus. Dus toen we te voet aan het wandelen waren werd ik ineens overdonderd door tromgeroffel van de kinderen (uit het project waar we naartoe gingen) die ons aan het verwelkomen waren. Zalig hoe een geweldig ritmegevoel die jongens tussen 7 en 15 jaar hadden! Wij vrouwen/ meisjes uit België zouden trouwens eens ene voorbeeld moeten nemen aan de Braziliaanse vrouwen hier, we zouden zelfs niet kunnen evenaren met een meisje van hier, 7jaar oud, zoveel miserie en toch zo gelukkig en geweldig!

Hierna kwam de man van dit project op het idee om ons een deel van hun gemeenschap te laten zien (lees favela) . CONFRONTEREND was het toen wij daar eenmaal doorliepen… Wij, Belgen die om het minste, stomme, kleine ding ambetant worden zouden hier ook zeker een voorbeeld moeten aan nemen, deze mensen zijn zo gelukkig en warm ondanks alles…

@ Benjamin: Oei, nog steeds zo ziek? Hoe is het met je oog? Kan je nog zien? En met de rest? Hoe is het trouwens bij je thuis? En met de rest? Hopelijk lukt da weekend he ;-) Ik hou zielsveel van je! Rollebol

Suzanne Somers in Brasil

Heyz sgattiii , alles çava hier. Tis hier vollenbak fun enzo… kmis uu ook zenne!

ps: kunde gij den uitslag van den Beerschot eens melden aub;)! sry mr kweet ni goed wa schrijven XD kvertel het allemaal wel alsk trug ben ;)

Btw: kheb vandaag mijn mooie valse stretch afgegeven aan een meisje (Véronica) van zo een project; Ze vond het een zeer mooie oorbel en dus hebbek ze maar gegeven… mr kmis ze nu al wel :D XXXxxx hvj!!

Heyz mamsie en co, zaalig onze Pascal gaat echt zowiso winnen kben er 100procent zeker van!!! zegt mr tegen ons Marie da ze nu haar passie voor ijsjes gaat ontdekken;) Zegt tegen de Corre da ze er maar goed van moet genieten en geef onze pa nen dikke zoen! tis hier fijn en indrukwekkend… ge zult wel van iedereen zowa lezen wa we hebben gedaan... En veel plezier in Portugal voor alsk nimr heb truggeschreven vr da jullie vertrokken zijn. Mrge een hele dag in de bus mr goed nieuws!!!! kben heel de weg heen (bus+vliegtuig) NIET misselijk geweest en nu de voorbije dagen in de bus ook niet!!!!

XXXXXxxxx greetz en kisses vanuit het verre en warme Brasil

seg mamsie kheb eens ideeetje.. Bertje lees mr mee ;):P Kunde den Bert de woensdag ni gaan halen thuis da dieje mij mee komt halen op Zaventem?!!! goed ideee e,;) XD ^^

Jef Casteleyn

Hoi kids ea,

alles kits hier. Een verwittigd man is 5 vrouwen waard. Ik weet nog niet of ik mijn verjaardag in België zal vieren, misschien blijf ik wel hier. Maar kom dan met carnaval maar af.

Tot een volgende keer. Papske Xxx

Dag Iedereen,

Hier nog eens een kortje van mij…

Alles nog steeds super met mij!

Ge kunt niet geloven hoe warm het hier is…

Maar nee, écht vele warmer als je nu denkt hoor …

Lees de wist-je-datjes maar eens, dan weet je ineens hoe de sfeer hier hangt.

Ondanks die warmte ben ik totaal niet zo verbrand en al

helemaal niet bruin… Maar Trijntje, dat komt nog hoor… J

Morgenvroeg vertrekken we naar het gemeenschapshuis, weg van Santa Clara. L

Vandaag hebben we een project van kindjes bezocht “rururu”.

Die heel leuk muziek maakten en de meisjes dansten ongelooflijk goed…

Voor wat wij moeten meedoen, heb je toch niet echt die “danskunsten” nodig hoor ;).

Daarna hebben we het oude gedeelte van Recife bezocht. Zalig, ik heb genoten van het water & het ontspannen.

Op zen papa’s gezegd: “ Wees jezelf” daar in België. Maar wat ik eraan toevoeg, “Houdt reken met de anderen, want iedereen is maar een mens.”

Het is hier ontzettend knap maar ook vermoeiend.

Ik ga nu slapen, want ben eigenlijk echt wel moe J

En ik weet nu al, dat ik ooit nog eens terugkeer naar hier.

Veel liefs & zorg niet alleen voor jezelf maar ook voor elkaar.

@Lotte B. : Ik geniet er BEWUST van…

@ Lotte O. : Ben elke keer opnieuw zo blij met je briefjes! Je bent een hartsvriendin (bestaat dat?! ;))

@ Fien: Ik weet niet of ik overmorgen, 4 november (Your B-day) op de pc kan… Ik probeer…

We gonna party, like it’s your birthday, we gonna party…

@ Sharon: Voor jou is het ook bijna zover J (ook jij bent een prachtvriendin! ^^ )

@ Piet, mama & papa: Jullie mis ik ook wel hoor ! =D

Hele dikke kus & ik zie jullie graag…

Trijntje

HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEYYYYY ALLEMAAAAAAL !!!

Ik had eigenlijk stiekem geen zin om op de blog te schrijven, maar na het lezen van alle leuke reacties van iedereen begon het toch wel een beetje te kriebelen… Het is nu de 4^e dag en we hebben echt al veel mooie momenten meegemaakt. Om te bgeinnen : JA het is hier super mooi weer, nee ik ben nog niet verbrand ( dankzij de lieve mensen die mij hier willen insmeren) en nee dat gaat ook niet gebeuren. De lange vliegtuigreis viel eigenlijk best nog wel mee.. we hadden welgeteld 6 liedjes die we duuzend keer opnieuw beluisterden de stewards waren wel verdacht kieskeurig als het op mensen drinken geven aankomt. achja, wa vergeven het hen, iedereen kan al wel eens 4 keer na elkaar iemand overslaan..

De busreis van het vliegtuig naar onze casa was echt al wel confronterend. we zagen midden in de nacht kinderen aan de straatkant en ik vrees dat zij daar die nacht hebben geslapen.. Eens aangekomen in onze kamer kregen we een warm welkom van onze salamander ‘ Jef’ die na 1 nachtje onze kamer verliet naar betere oorden ( lees : een andere kamer)

Het ontbijt bestond tot nu toe al uit fruit, rijst cornflakes,eieren, cake, nog meer fruit, warme chocomelk, en heeeeeeeerlijke broodjes! Verhongeren doen we ,hier dus zeker niet!!

De eerste dag ontmoetten we blinden en doven die ondanks alles altijd een glimlach op hun gezicht hadden, van deze mensen kunnen wij nog wat leren. het was geweldige om een blinde jongen een conversatie te zien voeren met een dove door zijn handen aan te raken en zo omgekeerd de gebarentaal proberen te verstaan. Dit vond ik echt een geweldig moment. Als je hier aankomt merk je ook dat Brazilianen veel losser in de omgang zijn. Ze praten met elkaar, geven elkaar een hand, raken elkaar ook veel aan.. Dit lijkt misschien raar in Belgie, maar hier stoort het echt absoluut niet.

De volgende dag gingen we naar een centrum voor drugsverslaafden. Dit was voor mij het meest aangrijpende moment tot nu toe. Deze mensen kicken volledig af zonder medicijnen, met hun familie heel ver weg, maar in een super rustige omgeving met allemaal vrienden om hun heen. Je merkt meteen dat ze heel hecht zijn en dat ze echt op elkaar kunnen steunen. Ik vond het echte heel mooi om te zien hoe zij zo open konden zijn over hun ,problemen.

Oke, ik heb al veel geschreven en wordt zelf een beetje passief dus ik ga het hierbij laten. Meer uitleg volgt later zoizo!

Dikke Zoenen aan iedereen!!

Caro(line)

p.s. : Margie, het is hier de MAX, je briefje is nog niet open ( dat van lore ook niet) we houden ons sterk! grtz van Lorebird

Katleen

Vandaag hebben ze Casa Herbert da Souza bezocht, een naschools opvangcentrum voor kinderen. De kinderen krijgen er dansles, naailes of hulp bij hun huiswerk. Op deze manier proberen ze de kinderen van de straat te houden, zodat ze niet in aanraking komen met de criminaliteit. Toen we er aan kwamen begroetten ze ons meteen met een dans en percussie optreden. De meisjes en jongens droegen kleren die ze zelf in hun atelier hadden ontworpen en gemaakt. Na het optreden kregen we een rondleiding in het huis. Tijdens de pauze kregen we een koekje en (heerlijke kinder) appelsiensap. Ik zat op een stoeltje mijn drankje te drinken, terwijl er een klein (schattig) meisjes (met 2 vlechtjes) voor mij op de grond zat te spelen met een pareltje. Ik glimlachte naar haar en meteen kwam ze naar mij gestapt en ging ze op mijn schoot zitten. Laisa (of zoiets…) is 5 jaar, haar broertje was er ook en haar mama werkt in de keuken van het centrum. Ik heb samen met Laisa met het kleine pareltje gespeeld: van haar hand op het mijne laten rollen en terug, daarna van mijn ene handpalm naar de andere laten rollen enzovoort… Toch geweldig hoe zo’n meisje zo lang met dat ene kleine pareltje kan spelen! Daarna gingen we de plaatselijke kerk bezoeken. Met Laisa en Lucas(=Laisa’s broer) aan mijn zijde, liepen we door de straten naar de bus. Want spijtig genoeg moesten we al weer weg… ’s namiddags hingen we weer even de toerist uit en bezochten we het oude Recife (nadat we gisteren het oude Olinda en het strand van Itamaraca hadden bezocht). Daar bezochten we ook een shoppingcenter waar we bijna werden buitengezet omdat Marjolein en Suzanne (tsss! typisch!) met hun voeten op de bankjes zaten. Daarna keerden we terug naar huis,Casa Santa Clara, waar we nu voor de laatste keer overnachten. Morgen vertrekken we naar onze tweede bestemming, San Jose Domegito…

veel liefs,

katleen

(ps: mama, ik ben nog steeds niet verband!)